Estranghero

Ako’y nakaupo sa paborito kong silya

Nakabungad ang babasahin

Na kung titigan pa lang ako’y nahihilo na

Araw-araw nalang ganito

Kailan pa ba matatapos ‘to?

Pero nagpagtanto ko

Ilang taon pa ang titiisin ko

Apat kung maswerte

Lima, anim, pito

Ayaw ko ng bilangin

Naaalog na ang utak ko

May lalaking nasa aking tabi

Halaman ang nakapagitan

Di ko mawari

Pero may iba akong naramdamam

Sa nakaw na tingin

Meron akong napansin

Sa aklat mo may larawan ng gitara

Simula noon, sa silid-aklatan ako’y namamalagi na

Ilang umaga na napakaaga ko

Wala pang ibang tao

Kailangang magsunog ng kilay

Para di naman mapag-iwanan

Nagbago ang lahat

Nang isang araw matagal akong nagising

Ang aking paboritong silya

May ibang nahumaling

Hindi ako hiyang sa bago kong upuan

Sanay ako sa pwestong nakalagian

Anong magagawa ko?

Nasabi ko na lang,

Lord may rason ka siguro

Kung bakit ako nakaupo dito

Kailangan kong tanggapin

Na may bago na akong pwesto

Wala na atang plano lumipat ang babae

Na umagaw sa upuan ko

Lagi siyang maaga

Nauunahan ako

Isang hapon

Hala! Lord, bigla na lang!

‘Eto na ata ang rason mo

Yung tinukoy ko nung minsan

Tumabi siya sa akin

At nang araw ding yun nasabi ko

May crush na ‘ko, mas gaganahan na kong mag-aral nito

Hindi makagalaw

Akala ko ba magbabasa ako?

Bakit di ko namamalayang abot tenga na ang ngiti ko

Pasulyap-sulyap

Nahahalata na kaya?

Baka sabihin niyang weirdo ako

Sige lang, balang araw malalaman ko rin ang pangalan mo

Magaling nga lang siguro akong magresearch

Di nagtagal kilala na kita

Pero ako sayo hanggang estranghero lang ata

Sa aking pananaliksik

Ako’y sobrang bumilib

Nang makita ang galing mo sa pagtugtog

Wala akong masabi

Ako’y napanganga

Ang galing mo talaga

Kaya pala sa aklat mo may gitara

Tama na

Ako nalang ay patuloy na hahanga

Hanggang sa mapansin mo

Kailan pa kaya?